悲愤诗

悲愤诗原文：

寒光清不极，一半上东峰。霜净初弦小，烟平素影重。江山群动息，河汉九霄封。迥绝宵钟后，吾生定几逢。
黎水红着眼睛道：对不起
马当之山中江中，其下乃是冯夷宫。良宵月出江水底，行人喜甚天无风。
野舍老馀生，雅尚今已惬。不逃世忧患，馀事寄巾蹀。行寻青山转，坐对青山叠。欲随白云去，傥与幽人接。盘桓太清洞，怅望长江艓。昔时古锦囊，今还白羽箑。不复叔夜煅，真得孙登摄。九华一枯藜，青溪一孤楫。得丧苟自达，死生安足惵。朱颜久不驻，白发何为镊。群物自流转，吾生寄天燮。德相屡相过，老夫宁足蹑。由来废井水，不如长剑铗。往往论书法，轩轩两目睫。中郎石经在，元常表军捷。汉魏多传人，至宋有遗帖。唐室初最盛，渐衰自中叶。欧虞缅谁嗣，颜柳何足躐。篆籀昔难工，草圣谁敢辄。巨山作散隶，雄古掀龙鬣。贞观喜飞白，凌厉腾春蝶。岂特豁神观，直可祛鬼魇。古人有所寓，天性难必协。所志有小大，其材有勇怯。或惮懦文雅，或轩昂豪侠。或转战鞍马，或驱驰弋猎。或发于止谏，或得于讼牒。或奋夺床陛，或造成械槢。或为神所追，或自执所劫。或醉以贾祸，或诈以行谍。或习于娱乐，或劳于呿嗋。有灿如文锦，有劲如金梜。有倚如戈锋，有点如山嶪。有驶或如波，有媚或如靥。或腾如烟霏，或落如鸟跕。渊妙欲飞动，拙恶愧偏擪。当寝或不寐，当昼亦忘馌。有誉终甚微，或毁则群嗫。为功有不至，考古安能厌。十年幸能就，万金毫岂浥。金玉敷卷轴，龙蛇閟箱笈。是惟小夫技，宁当丈夫业。譬如论唐虞，何曾道郇叶。如君负高识，于此何足挟。一战虽未霸，遐心岂即怗。朝廷方洽熙，四夷皆远慑。坐复洮河地，直捣幽燕胁。朝夕奏奇功，群儒争鼓箧。太平任文治，战血何烦喋。道德以为宇，威武以为堞。岂比叔孙生，杂用随何颊。吾衰何可道，不死同原涉。
一庭黄叶覆苍苔，瑟瑟西风昨夜来。渡水夕阳云色白，迎寒微雨雁声哀。生衣欲换砧先动，团扇新辞箧未开。自是多情情转懒，楚臣休更赋悲哉。
洞梁高负泥沙恶，一躯巧骨裹痴鞟。昨闻巳是三十年，今夕张灯始扪摸。初疑螺尾不可梯，再进再折无尽期。鱼脑别波枯未已，蜃脚逢沙涩懒移。人言此语得大槩，却须请君说细微。桃根倒僵虫齧久，蜜脾仄挂蜂归稀。二洞三洞止一隙，解衣卧洞身投鳖。苍枰烂斧或有人，石桥浸影终无月。当时蒋侯身不死，一去亲赍五日米。遥闻橹响送江船，头上恐是钱塘水。避秦岂直武陵隈，何事桃花不出来。星河作影当归路，疑是淳于梦大槐。
羞入原宪室，荒径隐蓬蒿。
花开十丈照峰头，露褪红衣烂不收。太乙真人多逸兴，稳眠一叶泛中流。

悲愤诗拼音解读：

hán guāng qīng bú jí ，yī bàn shàng dōng fēng 。shuāng jìng chū xián xiǎo ，yān píng sù yǐng zhòng 。jiāng shān qún dòng xī ，hé hàn jiǔ xiāo fēng 。jiǒng jué xiāo zhōng hòu ，wú shēng dìng jǐ féng 。
lí shuǐ hóng zhe yǎn jīng dào ：duì bú qǐ
mǎ dāng zhī shān zhōng jiāng zhōng ，qí xià nǎi shì féng yí gōng 。liáng xiāo yuè chū jiāng shuǐ dǐ ，háng rén xǐ shèn tiān wú fēng 。
yě shě lǎo yú shēng ，yǎ shàng jīn yǐ qiè 。bú táo shì yōu huàn ，yú shì jì jīn dié 。háng xún qīng shān zhuǎn ，zuò duì qīng shān dié 。yù suí bái yún qù ，tǎng yǔ yōu rén jiē 。pán huán tài qīng dòng ，chàng wàng zhǎng jiāng dié 。xī shí gǔ jǐn náng ，jīn hái bái yǔ zhá 。bú fù shū yè duàn ，zhēn dé sūn dēng shè 。jiǔ huá yī kū lí ，qīng xī yī gū jí 。dé sàng gǒu zì dá ，sǐ shēng ān zú dié 。zhū yán jiǔ bú zhù ，bái fā hé wéi niè 。qún wù zì liú zhuǎn ，wú shēng jì tiān xiè 。dé xiàng lǚ xiàng guò ，lǎo fū níng zú niè 。yóu lái fèi jǐng shuǐ ，bú rú zhǎng jiàn jiá 。wǎng wǎng lùn shū fǎ ，xuān xuān liǎng mù jié 。zhōng láng shí jīng zài ，yuán cháng biǎo jun1 jié 。hàn wèi duō chuán rén ，zhì sòng yǒu yí tiē 。táng shì chū zuì shèng ，jiàn shuāi zì zhōng yè 。ōu yú miǎn shuí sì ，yán liǔ hé zú liè 。zhuàn zhòu xī nán gōng ，cǎo shèng shuí gǎn zhé 。jù shān zuò sàn lì ，xióng gǔ xiān lóng liè 。zhēn guān xǐ fēi bái ，líng lì téng chūn dié 。qǐ tè huō shén guān ，zhí kě qū guǐ yǎn 。gǔ rén yǒu suǒ yù ，tiān xìng nán bì xié 。suǒ zhì yǒu xiǎo dà ，qí cái yǒu yǒng qiè 。huò dàn nuò wén yǎ ，huò xuān áng háo xiá 。huò zhuǎn zhàn ān mǎ ，huò qū chí yì liè 。huò fā yú zhǐ jiàn ，huò dé yú sòng dié 。huò fèn duó chuáng bì ，huò zào chéng xiè dié 。huò wéi shén suǒ zhuī ，huò zì zhí suǒ jié 。huò zuì yǐ jiǎ huò ，huò zhà yǐ háng dié 。huò xí yú yú lè ，huò láo yú kā xié 。yǒu càn rú wén jǐn ，yǒu jìn rú jīn jiā 。yǒu yǐ rú gē fēng ，yǒu diǎn rú shān yè 。yǒu shǐ huò rú bō ，yǒu mèi huò rú yè 。huò téng rú yān fēi ，huò luò rú niǎo dié 。yuān miào yù fēi dòng ，zhuō è kuì piān yè 。dāng qǐn huò bú mèi ，dāng zhòu yì wàng yè 。yǒu yù zhōng shèn wēi ，huò huǐ zé qún niè 。wéi gōng yǒu bú zhì ，kǎo gǔ ān néng yàn 。shí nián xìng néng jiù ，wàn jīn háo qǐ yì 。jīn yù fū juàn zhóu ，lóng shé bì xiāng jí 。shì wéi xiǎo fū jì ，níng dāng zhàng fū yè 。pì rú lùn táng yú ，hé céng dào xún yè 。rú jun1 fù gāo shí ，yú cǐ hé zú jiā 。yī zhàn suī wèi bà ，xiá xīn qǐ jí tiē 。cháo tíng fāng qià xī ，sì yí jiē yuǎn shè 。zuò fù táo hé dì ，zhí dǎo yōu yàn xié 。cháo xī zòu qí gōng ，qún rú zhēng gǔ qiè 。tài píng rèn wén zhì ，zhàn xuè hé fán dié 。dào dé yǐ wéi yǔ ，wēi wǔ yǐ wéi dié 。qǐ bǐ shū sūn shēng ，zá yòng suí hé jiá 。wú shuāi hé kě dào ，bú sǐ tóng yuán shè 。
yī tíng huáng yè fù cāng tái ，sè sè xī fēng zuó yè lái 。dù shuǐ xī yáng yún sè bái ，yíng hán wēi yǔ yàn shēng āi 。shēng yī yù huàn zhēn xiān dòng ，tuán shàn xīn cí qiè wèi kāi 。zì shì duō qíng qíng zhuǎn lǎn ，chǔ chén xiū gèng fù bēi zāi 。
dòng liáng gāo fù ní shā è ，yī qū qiǎo gǔ guǒ chī kuò 。zuó wén sì shì sān shí nián ，jīn xī zhāng dēng shǐ mén mō 。chū yí luó wěi bú kě tī ，zài jìn zài shé wú jìn qī 。yú nǎo bié bō kū wèi yǐ ，shèn jiǎo féng shā sè lǎn yí 。rén yán cǐ yǔ dé dà gài ，què xū qǐng jun1 shuō xì wēi 。táo gēn dǎo jiāng chóng niè jiǔ ，mì pí zè guà fēng guī xī 。èr dòng sān dòng zhǐ yī xì ，jiě yī wò dòng shēn tóu biē 。cāng píng làn fǔ huò yǒu rén ，shí qiáo jìn yǐng zhōng wú yuè 。dāng shí jiǎng hóu shēn bú sǐ ，yī qù qīn jī wǔ rì mǐ 。yáo wén lǔ xiǎng sòng jiāng chuán ，tóu shàng kǒng shì qián táng shuǐ 。bì qín qǐ zhí wǔ líng wēi ，hé shì táo huā bú chū lái 。xīng hé zuò yǐng dāng guī lù ，yí shì chún yú mèng dà huái 。
xiū rù yuán xiàn shì ，huāng jìng yǐn péng hāo 。
huā kāi shí zhàng zhào fēng tóu ，lù tuì hóng yī làn bú shōu 。tài yǐ zhēn rén duō yì xìng ，wěn mián yī yè fàn zhōng liú 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

⑥平陆：平地。
②谋：图谋，营求。艳态：美艳的姿态，指酒席上的歌妓。风情：风月之情。此处是作者自称年已老去，没有了少年时的风月情怀。剩把芳尊倒：只管将酒杯斟满。剩把：只管把。芳樽：精致的酒器。亦借指美酒。

相关赏析

尧、舜禅让，载于《尚书》，《卿云》之歌，流传秦季。而尧、舜均属传说人物，舜歌《卿云》，颇难征信。很可能这是身处战国、秦季乱世，目睹争夺劫杀，而向往礼让治世者的代拟之作。不过，自战国、秦汉以来，禅让传说和《卿云》之歌，代代相传，深入人心，对形成以礼让为美德的民族精神，产生了积极的影响。柳诒徵论“唐虞之让国”时写道：“吾民初非不知竞争，第开化既早，经验较多，积千万年之竞争，熟睹惨杀纷乱之祸亡无已，则憬然觉悟，知人类非相让不能相安，而唐、虞之君臣遂身倡而力行之。后此数千年，虽曰争夺劫杀之事不绝于史策，然以逊让为美德之意，深中于人心，时时可以杀忿争之毒，而为和亲之媒。故国家与民族，遂历久而不敝”（《中国文化史》）。这对认识《卿云歌》的历史背景和文化意义，颇有启发。

作者介绍

法藏 （643—712）原藉西域康居，因俗姓康。武则天赐以贤首之称号，后人即尊为贤首大师。先从智俨学《华严》，智俨死后，出家。预义净译场，为则天讲新《华严经》，因撰《金狮子章》，径捷易解，则天遂悟其旨。创华严宗法界缘起理论，被尊为华严宗第三祖。有《华严探玄记》、《般若心经疏》等。