劝学

劝学原文：

苏小门前系紫骝，隔帘相见尚含羞。青蛾暂结花间约，绿蚁能忘客里愁。一片轻寒销枕簟，半窗明月上箜篌。从今若过彭城路，不说张家燕子楼。
达观万象付评量，喜有贤能列庙堂。多病数年亲药饵，远游千里忆松篁。当门湖水涵天阔，隔树山禽语昼长。岩壑轩裳随所遇，达观万象付评量。
何心隐叹道，如今之境，心瘾决心随恩师，传道授业解惑，不知恩师能否容我。
渐老闲情减。春山事、撩心眼。似血桃花，似雪梨花相间。望极雅川，阳焰迷归雁。征鞍方长坂。正魂乱。旧事如云散。良游盛年俱换。罢说功名，但觉青山归晚。记插宫花，扶醉蓬莱殿。如今霜尘满。
新柳逢秋叶尚阴，晚莲披露色难禁。坐听玉屑轩犀寺，静对山炉颺水沉。绿酒浅深皆有味，白云来去本无心。辱公丽藻相留句，且复追随翰墨林。
忆我为儿时，家塾在堂隅。日昳读书罢，归时慈母娱。八岁就外傅，《鲁论》初咿唔。九岁五经毕，文义颇不疏。十岁读《礼经》，古句忘崎岖。十一背慈训，茕茕失母乌。十二出门游，奔走能跨驴。是时从大人，来往神愉愉。大人授《孝经》，命儿自写书。儿写书不成，满纸如墨猪。左右反覆视，心气惨不舒。低头清泪落，仰头但嗟吁。大人顾谓儿，儿心一何愚。写书非大难，儿心姑徐徐。心定手不误，尔盍仰视予。侵晨执笔写，写成日裁晡。儿乃破涕笑，喜笑东西趋。取书呼儿来，此书义当摅。读书读其义，此书学根株。儿默听此教，跪受当前除。朝夕执书读，爱重同球图。读罢藏之笥，亵见惧点污。儿今又写书，写书忽痛呼。儿有六岁儿，儿已十年孤。昔时一卷书，岁时常宝储。今日写此帙，吞声泪沾裾。昔写今亦写，今日迥自殊。昔泣今亦泣，两泣不相如。昔写虽丑恶，嬉戏称凤雏。今写好似昔，谁与正瑕瑜。昔泣实恃爱，貌郁神不痡。今泣复何益，泪眼空为枯。哀哉一卷书，写罢还踟蹰。儿亦呼其儿，学不在五车。但求孝悌性，敬爱理不虚。亦不在荣达，名誉播九区。但求守吾身，战战保发肤。儿有弱小甥，神采清且都。七岁痛陟岵，似续守门闾。此书大义在，此诗非烦纡。儿复呼其儿，试诵与尔姑。尔姑闻此诗，哀痛犹茹茶。尔内外兄弟，敬谨相友于。立身与显亲，毋苦不肖吾。

劝学拼音解读：

sū xiǎo mén qián xì zǐ liú ，gé lián xiàng jiàn shàng hán xiū 。qīng é zàn jié huā jiān yuē ，lǜ yǐ néng wàng kè lǐ chóu 。yī piàn qīng hán xiāo zhěn diàn ，bàn chuāng míng yuè shàng kōng hóu 。cóng jīn ruò guò péng chéng lù ，bú shuō zhāng jiā yàn zǐ lóu 。
dá guān wàn xiàng fù píng liàng ，xǐ yǒu xián néng liè miào táng 。duō bìng shù nián qīn yào ěr ，yuǎn yóu qiān lǐ yì sōng huáng 。dāng mén hú shuǐ hán tiān kuò ，gé shù shān qín yǔ zhòu zhǎng 。yán hè xuān shang suí suǒ yù ，dá guān wàn xiàng fù píng liàng 。
hé xīn yǐn tàn dào ，rú jīn zhī jìng ，xīn yǐn jué xīn suí ēn shī ，chuán dào shòu yè jiě huò ，bú zhī ēn shī néng fǒu róng wǒ 。
jiàn lǎo xián qíng jiǎn 。chūn shān shì 、liáo xīn yǎn 。sì xuè táo huā ，sì xuě lí huā xiàng jiān 。wàng jí yǎ chuān ，yáng yàn mí guī yàn 。zhēng ān fāng zhǎng bǎn 。zhèng hún luàn 。jiù shì rú yún sàn 。liáng yóu shèng nián jù huàn 。bà shuō gōng míng ，dàn jiào qīng shān guī wǎn 。jì chā gōng huā ，fú zuì péng lái diàn 。rú jīn shuāng chén mǎn 。
xīn liǔ féng qiū yè shàng yīn ，wǎn lián pī lù sè nán jìn 。zuò tīng yù xiè xuān xī sì ，jìng duì shān lú yáng shuǐ chén 。lǜ jiǔ qiǎn shēn jiē yǒu wèi ，bái yún lái qù běn wú xīn 。rǔ gōng lì zǎo xiàng liú jù ，qiě fù zhuī suí hàn mò lín 。
yì wǒ wéi ér shí ，jiā shú zài táng yú 。rì yì dú shū bà ，guī shí cí mǔ yú 。bā suì jiù wài fù ，《lǔ lùn 》chū yī én 。jiǔ suì wǔ jīng bì ，wén yì pō bú shū 。shí suì dú 《lǐ jīng 》，gǔ jù wàng qí qū 。shí yī bèi cí xùn ，qióng qióng shī mǔ wū 。shí èr chū mén yóu ，bēn zǒu néng kuà lǘ 。shì shí cóng dà rén ，lái wǎng shén yú yú 。dà rén shòu 《xiào jīng 》，mìng ér zì xiě shū 。ér xiě shū bú chéng ，mǎn zhǐ rú mò zhū 。zuǒ yòu fǎn fù shì ，xīn qì cǎn bú shū 。dī tóu qīng lèi luò ，yǎng tóu dàn jiē yù 。dà rén gù wèi ér ，ér xīn yī hé yú 。xiě shū fēi dà nán ，ér xīn gū xú xú 。xīn dìng shǒu bú wù ，ěr hé yǎng shì yǔ 。qīn chén zhí bǐ xiě ，xiě chéng rì cái bū 。ér nǎi pò tì xiào ，xǐ xiào dōng xī qū 。qǔ shū hū ér lái ，cǐ shū yì dāng shū 。dú shū dú qí yì ，cǐ shū xué gēn zhū 。ér mò tīng cǐ jiāo ，guì shòu dāng qián chú 。cháo xī zhí shū dú ，ài zhòng tóng qiú tú 。dú bà cáng zhī sì ，xiè jiàn jù diǎn wū 。ér jīn yòu xiě shū ，xiě shū hū tòng hū 。ér yǒu liù suì ér ，ér yǐ shí nián gū 。xī shí yī juàn shū ，suì shí cháng bǎo chǔ 。jīn rì xiě cǐ zhì ，tūn shēng lèi zhān jū 。xī xiě jīn yì xiě ，jīn rì jiǒng zì shū 。xī qì jīn yì qì ，liǎng qì bú xiàng rú 。xī xiě suī chǒu è ，xī xì chēng fèng chú 。jīn xiě hǎo sì xī ，shuí yǔ zhèng xiá yú 。xī qì shí shì ài ，mào yù shén bú pū 。jīn qì fù hé yì ，lèi yǎn kōng wéi kū 。āi zāi yī juàn shū ，xiě bà hái chí chú 。ér yì hū qí ér ，xué bú zài wǔ chē 。dàn qiú xiào tì xìng ，jìng ài lǐ bú xū 。yì bú zài róng dá ，míng yù bō jiǔ qū 。dàn qiú shǒu wú shēn ，zhàn zhàn bǎo fā fū 。ér yǒu ruò xiǎo shēng ，shén cǎi qīng qiě dōu 。qī suì tòng zhì hù ，sì xù shǒu mén lǘ 。cǐ shū dà yì zài ，cǐ shī fēi fán yū 。ér fù hū qí ér ，shì sòng yǔ ěr gū 。ěr gū wén cǐ shī ，āi tòng yóu rú chá 。ěr nèi wài xiōng dì ，jìng jǐn xiàng yǒu yú 。lì shēn yǔ xiǎn qīn ，wú kǔ bú xiāo wú 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

⑷四海：指全国。闲田：没有耕种的田。
③晚：晚照或晚气。
③嗣：后来。还：同“旋”，不久。自相戕：自相残杀。当时盟军中的袁绍、公孙瓒等发生了内部的攻杀。

相关赏析

这首小令写的是赏看大都西山，文法曲折多致，寄托了作者的人生感受。

“那边走，者边走，莫厌金杯酒。”后几句是说，那边走这边走，时时歌舞贪饮金杯酒。

作者介绍

灵一 灵一[唐]（约公元七六四年前后在世）姓吴氏，人称一公，广陵人。（唐才子传作剡中人。此从全唐诗）生卒年均不详，约元代宗广德中前后在世。童子出家。初隐麻源第三谷中，结茆读书。后居若耶溪云门寺，从学者四方而至。又曾居余杭宜丰寺。禅诵之余，辄赋诗歌。与朱放、强继、皇甫冉兄弟、灵澈为诗友，酬倡不绝。后终于岑山。云一著有诗集一卷，《文献通考》传于世。