杂曲歌辞。游子吟
作者:胡舜举 朝代:唐代诗人
- 杂曲歌辞。游子吟原文:
- 忆我为儿时,家塾在堂隅。日昳读书罢,归时慈母娱。八岁就外傅,《鲁论》初咿唔。九岁五经毕,文义颇不疏。十岁读《礼经》,古句忘崎岖。十一背慈训,茕茕失母乌。十二出门游,奔走能跨驴。是时从大人,来往神愉愉。大人授《孝经》,命儿自写书。儿写书不成,满纸如墨猪。左右反覆视,心气惨不舒。低头清泪落,仰头但嗟吁。大人顾谓儿,儿心一何愚。写书非大难,儿心姑徐徐。心定手不误,尔盍仰视予。侵晨执笔写,写成日裁晡。儿乃破涕笑,喜笑东西趋。取书呼儿来,此书义当摅。读书读其义,此书学根株。儿默听此教,跪受当前除。朝夕执书读,爱重同球图。读罢藏之笥,亵见惧点污。儿今又写书,写书忽痛呼。儿有六岁儿,儿已十年孤。昔时一卷书,岁时常宝储。今日写此帙,吞声泪沾裾。昔写今亦写,今日迥自殊。昔泣今亦泣,两泣不相如。昔写虽丑恶,嬉戏称凤雏。今写好似昔,谁与正瑕瑜。昔泣实恃爱,貌郁神不痡。今泣复何益,泪眼空为枯。哀哉一卷书,写罢还踟蹰。儿亦呼其儿,学不在五车。但求孝悌性,敬爱理不虚。亦不在荣达,名誉播九区。但求守吾身,战战保发肤。儿有弱小甥,神采清且都。七岁痛陟岵,似续守门闾。此书大义在,此诗非烦纡。儿复呼其儿,试诵与尔姑。尔姑闻此诗,哀痛犹茹茶。尔内外兄弟,敬谨相友于。立身与显亲,毋苦不肖吾。
远客伤秋思,虚堂独掩扉。墙阴鸣落叶,窗隙漏斜晖。感物题新句,寻人补旧衣。因思蘧伯玉,点检昔年非。
风雨将春去,清和四月天。桐阴摇白日,草色散青烟。兴寄琴樽外,筋骸杖履前。若为消永昼,窗下有残编。
他凑近林聪,我水性最好了。
乍晴复落谷中雨,既去还屯岭上云。剑气冲寒时揽辔,斋居煮茗细论文。撚髭句向池塘得,却老方从静夜分。世谊多君重问讯,不嫌丘壑日相闻。
这个游戏真不错。
碧云寥廓。倚阑怅望情离索。悲秋自怯罗衣薄。晓镜空悬,懒把青丝掠。江山满眼今非昨。纷纷木叶风中落。别巢燕子辞帘幕。有意东君,故把红丝缚。
朝取饥蚕食,夜缝千里衣。复闻南陌上,日暮采莲归。青苔覆寒井,红药间青薇。人生乐自极,良时徒见违。何由及新燕,双双还共飞。
欲别又牵衣,伤心故旧稀。自怜为客久,不忍送君归。远岫明残雪,空江淡落晖。东风重回首,一雁背人飞。
- 杂曲歌辞。游子吟拼音解读:
- yì wǒ wéi ér shí ,jiā shú zài táng yú 。rì yì dú shū bà ,guī shí cí mǔ yú 。bā suì jiù wài fù ,《lǔ lùn 》chū yī én 。jiǔ suì wǔ jīng bì ,wén yì pō bú shū 。shí suì dú 《lǐ jīng 》,gǔ jù wàng qí qū 。shí yī bèi cí xùn ,qióng qióng shī mǔ wū 。shí èr chū mén yóu ,bēn zǒu néng kuà lǘ 。shì shí cóng dà rén ,lái wǎng shén yú yú 。dà rén shòu 《xiào jīng 》,mìng ér zì xiě shū 。ér xiě shū bú chéng ,mǎn zhǐ rú mò zhū 。zuǒ yòu fǎn fù shì ,xīn qì cǎn bú shū 。dī tóu qīng lèi luò ,yǎng tóu dàn jiē yù 。dà rén gù wèi ér ,ér xīn yī hé yú 。xiě shū fēi dà nán ,ér xīn gū xú xú 。xīn dìng shǒu bú wù ,ěr hé yǎng shì yǔ 。qīn chén zhí bǐ xiě ,xiě chéng rì cái bū 。ér nǎi pò tì xiào ,xǐ xiào dōng xī qū 。qǔ shū hū ér lái ,cǐ shū yì dāng shū 。dú shū dú qí yì ,cǐ shū xué gēn zhū 。ér mò tīng cǐ jiāo ,guì shòu dāng qián chú 。cháo xī zhí shū dú ,ài zhòng tóng qiú tú 。dú bà cáng zhī sì ,xiè jiàn jù diǎn wū 。ér jīn yòu xiě shū ,xiě shū hū tòng hū 。ér yǒu liù suì ér ,ér yǐ shí nián gū 。xī shí yī juàn shū ,suì shí cháng bǎo chǔ 。jīn rì xiě cǐ zhì ,tūn shēng lèi zhān jū 。xī xiě jīn yì xiě ,jīn rì jiǒng zì shū 。xī qì jīn yì qì ,liǎng qì bú xiàng rú 。xī xiě suī chǒu è ,xī xì chēng fèng chú 。jīn xiě hǎo sì xī ,shuí yǔ zhèng xiá yú 。xī qì shí shì ài ,mào yù shén bú pū 。jīn qì fù hé yì ,lèi yǎn kōng wéi kū 。āi zāi yī juàn shū ,xiě bà hái chí chú 。ér yì hū qí ér ,xué bú zài wǔ chē 。dàn qiú xiào tì xìng ,jìng ài lǐ bú xū 。yì bú zài róng dá ,míng yù bō jiǔ qū 。dàn qiú shǒu wú shēn ,zhàn zhàn bǎo fā fū 。ér yǒu ruò xiǎo shēng ,shén cǎi qīng qiě dōu 。qī suì tòng zhì hù ,sì xù shǒu mén lǘ 。cǐ shū dà yì zài ,cǐ shī fēi fán yū 。ér fù hū qí ér ,shì sòng yǔ ěr gū 。ěr gū wén cǐ shī ,āi tòng yóu rú chá 。ěr nèi wài xiōng dì ,jìng jǐn xiàng yǒu yú 。lì shēn yǔ xiǎn qīn ,wú kǔ bú xiāo wú 。
yuǎn kè shāng qiū sī ,xū táng dú yǎn fēi 。qiáng yīn míng luò yè ,chuāng xì lòu xié huī 。gǎn wù tí xīn jù ,xún rén bǔ jiù yī 。yīn sī qú bó yù ,diǎn jiǎn xī nián fēi 。
fēng yǔ jiāng chūn qù ,qīng hé sì yuè tiān 。tóng yīn yáo bái rì ,cǎo sè sàn qīng yān 。xìng jì qín zūn wài ,jīn hái zhàng lǚ qián 。ruò wéi xiāo yǒng zhòu ,chuāng xià yǒu cán biān 。
tā còu jìn lín cōng ,wǒ shuǐ xìng zuì hǎo le 。
zhà qíng fù luò gǔ zhōng yǔ ,jì qù hái tún lǐng shàng yún 。jiàn qì chōng hán shí lǎn pèi ,zhāi jū zhǔ míng xì lùn wén 。niǎn zī jù xiàng chí táng dé ,què lǎo fāng cóng jìng yè fèn 。shì yì duō jun1 zhòng wèn xùn ,bú xián qiū hè rì xiàng wén 。
zhè gè yóu xì zhēn bú cuò 。
bì yún liáo kuò 。yǐ lán chàng wàng qíng lí suǒ 。bēi qiū zì qiè luó yī báo 。xiǎo jìng kōng xuán ,lǎn bǎ qīng sī luě 。jiāng shān mǎn yǎn jīn fēi zuó 。fēn fēn mù yè fēng zhōng luò 。bié cháo yàn zǐ cí lián mù 。yǒu yì dōng jun1 ,gù bǎ hóng sī fù 。
cháo qǔ jī cán shí ,yè féng qiān lǐ yī 。fù wén nán mò shàng ,rì mù cǎi lián guī 。qīng tái fù hán jǐng ,hóng yào jiān qīng wēi 。rén shēng lè zì jí ,liáng shí tú jiàn wéi 。hé yóu jí xīn yàn ,shuāng shuāng hái gòng fēi 。
yù bié yòu qiān yī ,shāng xīn gù jiù xī 。zì lián wéi kè jiǔ ,bú rěn sòng jun1 guī 。yuǎn xiù míng cán xuě ,kōng jiāng dàn luò huī 。dōng fēng zhòng huí shǒu ,yī yàn bèi rén fēi 。
※提示:拼音为程序生成,因此多音字的拼音可能不准确。
相关翻译
- ②一寸柔肠:是行者想到心上人。衾:被子。侵晓:天渐明。
⑮哲人日以远:古代的圣贤一天比一天远了。哲人:贤明杰出的人物,指上面列举的古人。典型:榜样,模范。夙昔:从前,讨去。风檐展书读:在临风的廊檐下展开史册阅读。古道照颜色:古代传统的美德,闪耀在面前。
①晚岁:作者时年五十六岁,故称。金罍:泛指酒盏。
相关赏析
- 古诗写失眠比较直率,像《关睢》的“悠哉悠哉,辗转反侧”,像《古诗十九首》的“忧愁不能寐,揽衣起徘徊”,都是直接说出来的。词人写失眠就不大喜欢直说,如温庭筠的《更漏子》:“梧桐树,三更雨,不道离情正苦。一叶叶,一声声,空阶滴到明。”不言失眠而失眠自见。王国维这首词,也采用了温庭筠那种委婉曲折的表现方法。
《竹马子》是柳永的自度曲。从意境上讲,这首词属柳永的雅词,其中不只抒发了个人的离愁别恨,而且也是对封建文人命运的凭吊,整体情绪沉郁深远。
全诗以向人夸赞的口吻,新颖的笔姿,轻松的情调,清淡的语句,写隐逸高趣,和谐而又完美。有一种“咏之令人忘百事”(梅尧臣语)的艺术魅力。
作者介绍
-
胡舜举
宋徽州绩溪人,字汝士。胡舜陟弟。高宗建炎二年进士。绍兴中知建昌军,宽以恤民。有《盱江志》。