太上感应篇

太上感应篇原文：

湿云夕敛轻阴薄，雨洗花光漾寥廓。十斛春愁黯不开，来过罗郎浇酒阁。炯庵项君秦淮客，卧向胡床弄长笛。绝塞风高断雁悲，寒江秋老啼猿涩。余声袅袅逐游丝，落日花前天宇阒。忆予客梦少年场，桃叶桃根几断肠。君归试问清溪水，应记风流桓野王。
使君昔隐灊川曲，惯逐山樵伐云木。一从去作宪幕宾，长忆灊川好林谷。灊川之东山插天，中有峭壁何崭然。寒光夜接九华雪，秀色日射峨眉烟。褚君妙笔世稀有，为写兹图传不朽。山气清含五粒松，江光绿浸三春柳。长裾曳杖为何人，从以樵斧方逡巡。层峰正隔秋浦水，仙境似与柯山邻。山回峰转愁欲暮，斸药携琴更深去。林路时冲虎豹过，湍崖暗激蛟龙怒。此图此景何清奇，疑是当年亲见之。采芝南岭去已远，濯足东涧来何迟。只今却上青霄立，斩伐芟夷乃其职。卷曲宜刊恶木枝，乔修要简良材植。人生穷达焉可期，云中樵者非君谁。会稽太守自结驷，王屋山人方看棋。功名时来信所遇，伐木丁丁为君赋。他年持斧绣衣行，还忆灊川卧云处。
一鹤西来瘦有馀，每将生死问何如。几回见我扶还拜，两月来书病不除。枕上希夷千古梦，手中庄子十年书。人间若果神仙有，愿候新江旧草庐。
一曲菱歌江上秋，画船归近望江楼。北来物色浑如玉，南望乡关第几州。风味疑从仙掌堕，水芳曾傍锦云浮。岁寒独枉佳人惠，消得相如一片愁。
双服柴门偶自开，铿然屐齿破苍苔。秋驱北极浮云尽，客与西山爽气来。坐久雨花时点席，歌清风叶暗侵杯。相看共是江南侣，不为莼鲈兴已催。
南海衣冠奕世贤，春风棠棣总翩翩。绣衣遗范传康乐，柳絮高才翕惠连。令德自宜歌寿喜，醉怀仍解鼓喧阗。俗缘不上心头累，扶水云根老地仙。
网户黏虫翅，帘旌压柳条。整钗时对镜，结襻屡回绦。漫折井边桃，上有合欢梢。
我去，做饭了。
铃阁初开兴不孤，醉来时复对乌乌。山低送绿看时失，叶密欺红数欲无。雅为恋春期秉烛，那知代月有联珠。明朝更是清和候，萧洒齐纨佐玉壶。
钱侯画石，大者如踞彪，小石荦确如惊虬。云际十峰五峰出，白日不动苍烟浮。中有山人煮石处，茅屋藏缚青厓幽。黄鹤飞来饮丹穴，月中桂树枝相樛。钱侯钱侯有仙骨，手夺造化与天侔。我有仙人九节碧玉杖，与侯还访昆崙十二之蓬丘。

太上感应篇拼音解读：

shī yún xī liǎn qīng yīn báo ，yǔ xǐ huā guāng yàng liáo kuò 。shí hú chūn chóu àn bú kāi ，lái guò luó láng jiāo jiǔ gé 。jiǒng ān xiàng jun1 qín huái kè ，wò xiàng hú chuáng nòng zhǎng dí 。jué sāi fēng gāo duàn yàn bēi ，hán jiāng qiū lǎo tí yuán sè 。yú shēng niǎo niǎo zhú yóu sī ，luò rì huā qián tiān yǔ qù 。yì yǔ kè mèng shǎo nián chǎng ，táo yè táo gēn jǐ duàn cháng 。jun1 guī shì wèn qīng xī shuǐ ，yīng jì fēng liú huán yě wáng 。
shǐ jun1 xī yǐn qián chuān qǔ ，guàn zhú shān qiáo fá yún mù 。yī cóng qù zuò xiàn mù bīn ，zhǎng yì qián chuān hǎo lín gǔ 。qián chuān zhī dōng shān chā tiān ，zhōng yǒu qiào bì hé zhǎn rán 。hán guāng yè jiē jiǔ huá xuě ，xiù sè rì shè é méi yān 。chǔ jun1 miào bǐ shì xī yǒu ，wéi xiě zī tú chuán bú xiǔ 。shān qì qīng hán wǔ lì sōng ，jiāng guāng lǜ jìn sān chūn liǔ 。zhǎng jū yè zhàng wéi hé rén ，cóng yǐ qiáo fǔ fāng qūn xún 。céng fēng zhèng gé qiū pǔ shuǐ ，xiān jìng sì yǔ kē shān lín 。shān huí fēng zhuǎn chóu yù mù ，zhú yào xié qín gèng shēn qù 。lín lù shí chōng hǔ bào guò ，tuān yá àn jī jiāo lóng nù 。cǐ tú cǐ jǐng hé qīng qí ，yí shì dāng nián qīn jiàn zhī 。cǎi zhī nán lǐng qù yǐ yuǎn ，zhuó zú dōng jiàn lái hé chí 。zhī jīn què shàng qīng xiāo lì ，zhǎn fá shān yí nǎi qí zhí 。juàn qǔ yí kān è mù zhī ，qiáo xiū yào jiǎn liáng cái zhí 。rén shēng qióng dá yān kě qī ，yún zhōng qiáo zhě fēi jun1 shuí 。huì jī tài shǒu zì jié sì ，wáng wū shān rén fāng kàn qí 。gōng míng shí lái xìn suǒ yù ，fá mù dīng dīng wéi jun1 fù 。tā nián chí fǔ xiù yī háng ，hái yì qián chuān wò yún chù 。
yī hè xī lái shòu yǒu yú ，měi jiāng shēng sǐ wèn hé rú 。jǐ huí jiàn wǒ fú hái bài ，liǎng yuè lái shū bìng bú chú 。zhěn shàng xī yí qiān gǔ mèng ，shǒu zhōng zhuāng zǐ shí nián shū 。rén jiān ruò guǒ shén xiān yǒu ，yuàn hòu xīn jiāng jiù cǎo lú 。
yī qǔ líng gē jiāng shàng qiū ，huà chuán guī jìn wàng jiāng lóu 。běi lái wù sè hún rú yù ，nán wàng xiāng guān dì jǐ zhōu 。fēng wèi yí cóng xiān zhǎng duò ，shuǐ fāng céng bàng jǐn yún fú 。suì hán dú wǎng jiā rén huì ，xiāo dé xiàng rú yī piàn chóu 。
shuāng fú chái mén ǒu zì kāi ，kēng rán jī chǐ pò cāng tái 。qiū qū běi jí fú yún jìn ，kè yǔ xī shān shuǎng qì lái 。zuò jiǔ yǔ huā shí diǎn xí ，gē qīng fēng yè àn qīn bēi 。xiàng kàn gòng shì jiāng nán lǚ ，bú wéi chún lú xìng yǐ cuī 。
nán hǎi yī guàn yì shì xián ，chūn fēng táng dì zǒng piān piān 。xiù yī yí fàn chuán kāng lè ，liǔ xù gāo cái xī huì lián 。lìng dé zì yí gē shòu xǐ ，zuì huái réng jiě gǔ xuān tián 。sú yuán bú shàng xīn tóu lèi ，fú shuǐ yún gēn lǎo dì xiān 。
wǎng hù nián chóng chì ，lián jīng yā liǔ tiáo 。zhěng chāi shí duì jìng ，jié pàn lǚ huí tāo 。màn shé jǐng biān táo ，shàng yǒu hé huān shāo 。
wǒ qù ，zuò fàn le 。
líng gé chū kāi xìng bú gū ，zuì lái shí fù duì wū wū 。shān dī sòng lǜ kàn shí shī ，yè mì qī hóng shù yù wú 。yǎ wéi liàn chūn qī bǐng zhú ，nà zhī dài yuè yǒu lián zhū 。míng cháo gèng shì qīng hé hòu ，xiāo sǎ qí wán zuǒ yù hú 。
qián hóu huà shí ，dà zhě rú jù biāo ，xiǎo shí luò què rú jīng qiú 。yún jì shí fēng wǔ fēng chū ，bái rì bú dòng cāng yān fú 。zhōng yǒu shān rén zhǔ shí chù ，máo wū cáng fù qīng yá yōu 。huáng hè fēi lái yǐn dān xué ，yuè zhōng guì shù zhī xiàng liáo 。qián hóu qián hóu yǒu xiān gǔ ，shǒu duó zào huà yǔ tiān móu 。wǒ yǒu xiān rén jiǔ jiē bì yù zhàng ，yǔ hóu hái fǎng kūn lún shí èr zhī péng qiū 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

⑫翩翩：形容飞鸟轻快飞舞的样子。柯：树枝。
③量移：唐宋时期公文用语，指官员被贬谪远方后，遇恩赦迁距京城较近的地区。
①关东：函谷关（今河南灵宝西南）以东。义士：指起兵讨伐董卓的诸州郡将领。讨群凶：指讨伐董卓及其党羽。

相关赏析

也许是春的生机太刺激了诗人的“索莫”身世之感吧，强烈的对照，酿出了浓郁的气氛。
下片，写橘之品格、价值和地位。“北客有来初未识，南金无价喜新尝”，以对衬之笔，先写“北客”对橘初不相识，正是为了衬托如“南金无价”的橘子乐于被人们“新尝”的价值。于是更进一步赢得人们的满含滋吮它的滋味，赋写赞颂它的诗句，其“齿牙香”在人的生活中的地位是流芳历史的。

作者介绍

韦斌 京兆万年人。韦安石子。睿宗景云间，父为相时授太子通事舍人。早修整，尚文艺，容止严厉，与兄韦陟齐名。玄宗开元中，娶薛王业女，寻迁秘书丞。天宝中，拜中书舍人，兼集贤院学士，未几迁礼部侍郎、太常卿。李林甫构陷刑部尚书韦坚，斌以亲累贬巴陵太守，移临安。安禄山反，斌为叛军所得，伪授黄门侍郎，忧愤而卒。