木兰歌

木兰歌原文：

据后天后，悟先天前。盘桓盘桓，永矢弗諠。
平生湖海气，浪自青云期。一为蓬莱游，时动泉石思。徒糜太仓粟，饱食终日嬉。尸素亦已甚，勇退夫何疑。直道无所愧，愿学柳士师。归来食不足，三叹汝坟诗。亲老尚择禄，富贵当何时。捧檄强自喜，安敢辞驱驰。顾我性萧散，轩裳缚伊尼。何当出幕府，还把江海麾。思亲匪怀土，此意惟君知。君抱四方志，扁舟羡鸱夷。要先句践霸，乃以西子随。不妨食肉相，兼有绝俗姿。
灵鹊呼晴对草堂，半帘树影下残阳。湿云缓度前溪去，留得轩窗雨气凉。
百仞扶疏欲蔽牛，繁英簇簇炤炎州。越裳译去珊瑚在，朝汉台荒宝炬留。晓日趣装红叱拨，春风酣宴锦缠头。仙人近识南中好，不住琼楼住绛楼。
高门儒效许谁同，秀气于今照演峰。家学一椿连五桂，地灵两剑化双龙。三人衣钵清名接，累世簪缨庆事重。彼茁孙枝更林立，不须万户羡侯封。
百卉迎韶律，辛夷花最先。与春宜有旧，造物底无偏。棠棣先饶韡，山樱未敢燃。倚风遥可爱，犯雪不胜妍。影乱梅花地，香迷豆蔻天。红啼昨夜雨，紫妒晓来烟。上药能全命，灵滋合永年。帝家琼圃在，此物未应捐。
忆我为儿时，家塾在堂隅。日昳读书罢，归时慈母娱。八岁就外傅，《鲁论》初咿唔。九岁五经毕，文义颇不疏。十岁读《礼经》，古句忘崎岖。十一背慈训，茕茕失母乌。十二出门游，奔走能跨驴。是时从大人，来往神愉愉。大人授《孝经》，命儿自写书。儿写书不成，满纸如墨猪。左右反覆视，心气惨不舒。低头清泪落，仰头但嗟吁。大人顾谓儿，儿心一何愚。写书非大难，儿心姑徐徐。心定手不误，尔盍仰视予。侵晨执笔写，写成日裁晡。儿乃破涕笑，喜笑东西趋。取书呼儿来，此书义当摅。读书读其义，此书学根株。儿默听此教，跪受当前除。朝夕执书读，爱重同球图。读罢藏之笥，亵见惧点污。儿今又写书，写书忽痛呼。儿有六岁儿，儿已十年孤。昔时一卷书，岁时常宝储。今日写此帙，吞声泪沾裾。昔写今亦写，今日迥自殊。昔泣今亦泣，两泣不相如。昔写虽丑恶，嬉戏称凤雏。今写好似昔，谁与正瑕瑜。昔泣实恃爱，貌郁神不痡。今泣复何益，泪眼空为枯。哀哉一卷书，写罢还踟蹰。儿亦呼其儿，学不在五车。但求孝悌性，敬爱理不虚。亦不在荣达，名誉播九区。但求守吾身，战战保发肤。儿有弱小甥，神采清且都。七岁痛陟岵，似续守门闾。此书大义在，此诗非烦纡。儿复呼其儿，试诵与尔姑。尔姑闻此诗，哀痛犹茹茶。尔内外兄弟，敬谨相友于。立身与显亲，毋苦不肖吾。

木兰歌拼音解读：

jù hòu tiān hòu ，wù xiān tiān qián 。pán huán pán huán ，yǒng shǐ fú xuān 。
píng shēng hú hǎi qì ，làng zì qīng yún qī 。yī wéi péng lái yóu ，shí dòng quán shí sī 。tú mí tài cāng sù ，bǎo shí zhōng rì xī 。shī sù yì yǐ shèn ，yǒng tuì fū hé yí 。zhí dào wú suǒ kuì ，yuàn xué liǔ shì shī 。guī lái shí bú zú ，sān tàn rǔ fén shī 。qīn lǎo shàng zé lù ，fù guì dāng hé shí 。pěng xí qiáng zì xǐ ，ān gǎn cí qū chí 。gù wǒ xìng xiāo sàn ，xuān shang fù yī ní 。hé dāng chū mù fǔ ，hái bǎ jiāng hǎi huī 。sī qīn fěi huái tǔ ，cǐ yì wéi jun1 zhī 。jun1 bào sì fāng zhì ，biǎn zhōu xiàn chī yí 。yào xiān jù jiàn bà ，nǎi yǐ xī zǐ suí 。bú fáng shí ròu xiàng ，jiān yǒu jué sú zī 。
líng què hū qíng duì cǎo táng ，bàn lián shù yǐng xià cán yáng 。shī yún huǎn dù qián xī qù ，liú dé xuān chuāng yǔ qì liáng 。
bǎi rèn fú shū yù bì niú ，fán yīng cù cù zhāo yán zhōu 。yuè shang yì qù shān hú zài ，cháo hàn tái huāng bǎo jù liú 。xiǎo rì qù zhuāng hóng chì bō ，chūn fēng hān yàn jǐn chán tóu 。xiān rén jìn shí nán zhōng hǎo ，bú zhù qióng lóu zhù jiàng lóu 。
gāo mén rú xiào xǔ shuí tóng ，xiù qì yú jīn zhào yǎn fēng 。jiā xué yī chūn lián wǔ guì ，dì líng liǎng jiàn huà shuāng lóng 。sān rén yī bō qīng míng jiē ，lèi shì zān yīng qìng shì zhòng 。bǐ zhuó sūn zhī gèng lín lì ，bú xū wàn hù xiàn hóu fēng 。
bǎi huì yíng sháo lǜ ，xīn yí huā zuì xiān 。yǔ chūn yí yǒu jiù ，zào wù dǐ wú piān 。táng dì xiān ráo wěi ，shān yīng wèi gǎn rán 。yǐ fēng yáo kě ài ，fàn xuě bú shèng yán 。yǐng luàn méi huā dì ，xiāng mí dòu kòu tiān 。hóng tí zuó yè yǔ ，zǐ dù xiǎo lái yān 。shàng yào néng quán mìng ，líng zī hé yǒng nián 。dì jiā qióng pǔ zài ，cǐ wù wèi yīng juān 。
yì wǒ wéi ér shí ，jiā shú zài táng yú 。rì yì dú shū bà ，guī shí cí mǔ yú 。bā suì jiù wài fù ，《lǔ lùn 》chū yī én 。jiǔ suì wǔ jīng bì ，wén yì pō bú shū 。shí suì dú 《lǐ jīng 》，gǔ jù wàng qí qū 。shí yī bèi cí xùn ，qióng qióng shī mǔ wū 。shí èr chū mén yóu ，bēn zǒu néng kuà lǘ 。shì shí cóng dà rén ，lái wǎng shén yú yú 。dà rén shòu 《xiào jīng 》，mìng ér zì xiě shū 。ér xiě shū bú chéng ，mǎn zhǐ rú mò zhū 。zuǒ yòu fǎn fù shì ，xīn qì cǎn bú shū 。dī tóu qīng lèi luò ，yǎng tóu dàn jiē yù 。dà rén gù wèi ér ，ér xīn yī hé yú 。xiě shū fēi dà nán ，ér xīn gū xú xú 。xīn dìng shǒu bú wù ，ěr hé yǎng shì yǔ 。qīn chén zhí bǐ xiě ，xiě chéng rì cái bū 。ér nǎi pò tì xiào ，xǐ xiào dōng xī qū 。qǔ shū hū ér lái ，cǐ shū yì dāng shū 。dú shū dú qí yì ，cǐ shū xué gēn zhū 。ér mò tīng cǐ jiāo ，guì shòu dāng qián chú 。cháo xī zhí shū dú ，ài zhòng tóng qiú tú 。dú bà cáng zhī sì ，xiè jiàn jù diǎn wū 。ér jīn yòu xiě shū ，xiě shū hū tòng hū 。ér yǒu liù suì ér ，ér yǐ shí nián gū 。xī shí yī juàn shū ，suì shí cháng bǎo chǔ 。jīn rì xiě cǐ zhì ，tūn shēng lèi zhān jū 。xī xiě jīn yì xiě ，jīn rì jiǒng zì shū 。xī qì jīn yì qì ，liǎng qì bú xiàng rú 。xī xiě suī chǒu è ，xī xì chēng fèng chú 。jīn xiě hǎo sì xī ，shuí yǔ zhèng xiá yú 。xī qì shí shì ài ，mào yù shén bú pū 。jīn qì fù hé yì ，lèi yǎn kōng wéi kū 。āi zāi yī juàn shū ，xiě bà hái chí chú 。ér yì hū qí ér ，xué bú zài wǔ chē 。dàn qiú xiào tì xìng ，jìng ài lǐ bú xū 。yì bú zài róng dá ，míng yù bō jiǔ qū 。dàn qiú shǒu wú shēn ，zhàn zhàn bǎo fā fū 。ér yǒu ruò xiǎo shēng ，shén cǎi qīng qiě dōu 。qī suì tòng zhì hù ，sì xù shǒu mén lǘ 。cǐ shū dà yì zài ，cǐ shī fēi fán yū 。ér fù hū qí ér ，shì sòng yǔ ěr gū 。ěr gū wén cǐ shī ，āi tòng yóu rú chá 。ěr nèi wài xiōng dì ，jìng jǐn xiàng yǒu yú 。lì shēn yǔ xiǎn qīn ，wú kǔ bú xiāo wú 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

⑶秋收：一作“秋成”。子：指粮食颗粒。
③塞上长城，比喻能守边的将领。衰鬓：年老而疏白的头发。斑：指黑发中夹杂了白发。

相关赏析

这首《天净沙·春》通过选择了早春时节富有特点的景物，描绘出了一幅春风和煦、暖阳明媚、风物润泽的春景图。在写法上，词人重点采用的是白描的手法，由“春山”“暖日”“和风”三幅画面展开想象。
这首散曲在艺术上的鲜明特点是把歌颂隐逸生活同大胆揭露官场险恶结合起来写，语言泼辣，道理透彻，使作品具有一定的批判力量，抵消了消极情调，显示出豪迈的风格。
“送客时，秋江冷。商女琵琶断肠声。可知道司马和愁听。”瑟瑟秋水，朗朗秋月，江滨送客，以酒饯行，歌女弹着送别的曲调，牵引出作者万般的离愁别绪，和着愁绪倾听着这断肠的曲调，时问仿佛己倒流，依稀可见当年唐朝诗人白居易贬谪江州时，浔阳江头夜送客，写下《瑟琶行》的情景。如今作者身临其境，郁郁不得志的遭遇使之对此诗产生了真切的共鸣。

作者介绍

康执权 康执权，字平仲（《四六谈麈》），开封（今属河南）人，寓居永嘉（《宋诗纪事》卷四八）。高宗建炎初为国子祭酒。二年（一一二八），兼权中书舍人，试给事中。三年，以显谟阁直学士奉祠。绍兴十八年（一一四八）致仕。二十七年，落致仕知泉州，寻提举江州太平兴国宫（同上书卷一七七）。今录诗三首。