题胡逸老致虚庵

题胡逸老致虚庵原文：

久参老宿问心真，昼掩閒门不厌贫。绕屋藕花池十顷，此中那复有嚣尘。
亲知贵浃密，屡此良宴会。堂陛自崇广，促席归卧内。说诗盛使气，屈折高李辈。更端辄笑谑，知节已沾醉。玲珑檐花乱，萧屑风竹碎。政使韩伯休，移床夜相对。
问讯东郊，尺五城阴，名园乍开。甚药栏绕处，未移湘竹，花源寻后，不数江梅。一种风流，先春占了，社酒旗边红杏媒。丝丝里，见亭亭楼榭，曲曲池台。此中肯放徘徊，便随意逍遥石径苔。看拖条筇杖，玉阶催去，穿双笱屐，瑶圃才回。多少骚人，孙弘座上，吟尽江豪吐凤才。飞绵好，待夔龙携手，捲过尘埃。
钿毂香车过柳堤，桦烟分处马频嘶，为他沉醉不成泥¤花满驿亭香露细，杜鹃声断玉蟾低，含情无语倚楼西。马上凝情忆旧游，照花淹竹小溪流，钿筝罗幕玉搔头¤早是出门长带月，可堪分袂又经秋，晚风斜日不胜愁。独立寒阶望月华，露浓香泛小庭花，绣屏愁背一灯斜¤云雨自从分散后，人间无路到仙家，但凭魂梦访天涯。依约残眉理旧黄，翠鬟抛掷一簪长，暖风晴日罢朝妆¤闲折海棠看又拈，玉纤无力惹馀香，此情谁会倚斜阳。翡翠屏开绣幄红，谢娥无力晓妆慵，锦帷鸳被宿香浓¤微雨小庭春寂寞，燕飞莺语隔帘栊，杏花凝恨倚东风。花月香寒悄夜尘，绮筵幽会暗伤神，婵娟依约画屏人¤人不见时还暂语，令才抛后爱微嚬，越罗巴锦不胜春。偏戴花冠白玉簪，睡容新起意沈吟，翠钿金缕镇眉心¤小槛日斜风悄悄，隔帘零落杏花阴，断香轻碧锁愁深。晚逐香车入凤城，东风斜揭绣帘轻，慢回娇眼笑盈盈¤消息未通何计是，便须佯醉且随行，依稀闻道太狂生。小市东门欲雪天，众中依约见神仙，蕊黄香画贴金蝉¤饮散黄昏人草草，醉容无语立门前，马嘶尘烘一街烟。
妄人误打误撞还真有意思。
刺促惊时节，侵寻念物华。半生多客里，今日又天涯。晓月看眉妩，飞云乱眼花。穷途随物感，不必是思家。

题胡逸老致虚庵拼音解读：

jiǔ cān lǎo xiǔ wèn xīn zhēn ，zhòu yǎn jiān mén bú yàn pín 。rào wū ǒu huā chí shí qǐng ，cǐ zhōng nà fù yǒu xiāo chén 。
qīn zhī guì jiā mì ，lǚ cǐ liáng yàn huì 。táng bì zì chóng guǎng ，cù xí guī wò nèi 。shuō shī shèng shǐ qì ，qū shé gāo lǐ bèi 。gèng duān zhé xiào xuè ，zhī jiē yǐ zhān zuì 。líng lóng yán huā luàn ，xiāo xiè fēng zhú suì 。zhèng shǐ hán bó xiū ，yí chuáng yè xiàng duì 。
wèn xùn dōng jiāo ，chǐ wǔ chéng yīn ，míng yuán zhà kāi 。shèn yào lán rào chù ，wèi yí xiāng zhú ，huā yuán xún hòu ，bú shù jiāng méi 。yī zhǒng fēng liú ，xiān chūn zhàn le ，shè jiǔ qí biān hóng xìng méi 。sī sī lǐ ，jiàn tíng tíng lóu xiè ，qǔ qǔ chí tái 。cǐ zhōng kěn fàng pái huái ，biàn suí yì xiāo yáo shí jìng tái 。kàn tuō tiáo qióng zhàng ，yù jiē cuī qù ，chuān shuāng gǒu jī ，yáo pǔ cái huí 。duō shǎo sāo rén ，sūn hóng zuò shàng ，yín jìn jiāng háo tǔ fèng cái 。fēi mián hǎo ，dài kuí lóng xié shǒu ，juǎn guò chén āi 。
diàn gū xiāng chē guò liǔ dī ，huà yān fèn chù mǎ pín sī ，wéi tā chén zuì bú chéng ní ¤huā mǎn yì tíng xiāng lù xì ，dù juān shēng duàn yù chán dī ，hán qíng wú yǔ yǐ lóu xī 。mǎ shàng níng qíng yì jiù yóu ，zhào huā yān zhú xiǎo xī liú ，diàn zhēng luó mù yù sāo tóu ¤zǎo shì chū mén zhǎng dài yuè ，kě kān fèn mèi yòu jīng qiū ，wǎn fēng xié rì bú shèng chóu 。dú lì hán jiē wàng yuè huá ，lù nóng xiāng fàn xiǎo tíng huā ，xiù píng chóu bèi yī dēng xié ¤yún yǔ zì cóng fèn sàn hòu ，rén jiān wú lù dào xiān jiā ，dàn píng hún mèng fǎng tiān yá 。yī yuē cán méi lǐ jiù huáng ，cuì huán pāo zhì yī zān zhǎng ，nuǎn fēng qíng rì bà cháo zhuāng ¤xián shé hǎi táng kàn yòu niān ，yù xiān wú lì rě yú xiāng ，cǐ qíng shuí huì yǐ xié yáng 。fěi cuì píng kāi xiù wò hóng ，xiè é wú lì xiǎo zhuāng yōng ，jǐn wéi yuān bèi xiǔ xiāng nóng ¤wēi yǔ xiǎo tíng chūn jì mò ，yàn fēi yīng yǔ gé lián lóng ，xìng huā níng hèn yǐ dōng fēng 。huā yuè xiāng hán qiāo yè chén ，qǐ yàn yōu huì àn shāng shén ，chán juān yī yuē huà píng rén ¤rén bú jiàn shí hái zàn yǔ ，lìng cái pāo hòu ài wēi pín ，yuè luó bā jǐn bú shèng chūn 。piān dài huā guàn bái yù zān ，shuì róng xīn qǐ yì shěn yín ，cuì diàn jīn lǚ zhèn méi xīn ¤xiǎo kǎn rì xié fēng qiāo qiāo ，gé lián líng luò xìng huā yīn ，duàn xiāng qīng bì suǒ chóu shēn 。wǎn zhú xiāng chē rù fèng chéng ，dōng fēng xié jiē xiù lián qīng ，màn huí jiāo yǎn xiào yíng yíng ¤xiāo xī wèi tōng hé jì shì ，biàn xū yáng zuì qiě suí háng ，yī xī wén dào tài kuáng shēng 。xiǎo shì dōng mén yù xuě tiān ，zhòng zhōng yī yuē jiàn shén xiān ，ruǐ huáng xiāng huà tiē jīn chán ¤yǐn sàn huáng hūn rén cǎo cǎo ，zuì róng wú yǔ lì mén qián ，mǎ sī chén hōng yī jiē yān 。
wàng rén wù dǎ wù zhuàng hái zhēn yǒu yì sī 。
cì cù jīng shí jiē ，qīn xún niàn wù huá 。bàn shēng duō kè lǐ ，jīn rì yòu tiān yá 。xiǎo yuè kàn méi wǔ ，fēi yún luàn yǎn huā 。qióng tú suí wù gǎn ，bú bì shì sī jiā 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

④日：一作“自”。
④“夜来”句：一作“欲知昨夜风”。

相关赏析

“世变沧海成田，标群生几番惊扰。干戈烂漫，无时休息，凭谁驱扫？”这五句表达了词人对饱受战争之苦的人民的无限同情，并意识到了肩上的责任。一句“凭谁驱扫”的发问，使无数爱国志士意识到了艰巨而神圣的使命感，催人奋进。
用尽我为国为民心，祈下些值金值玉雨，数年空盼望，一旦遂沾濡，唤省焦枯，喜万象春如故，恨流民尚在途，留不住都弃业抛家，当不的也离乡背土。

作者介绍

刘渊 宋江北平水人。理宗淳祐间增修《壬子新刊礼部韵略》，将宋以前依《切韵》所分二百零六部合并“同用”各韵，为一百零七部，后世亦称“平水韵”。其书不传，所分韵目见元熊忠《古今韵会举要》。